فتو علوم

علمی و آموزشی

علمی و آموزشی

Neptune

نپتون از نظر فاصله از خورشید آخرین سیاره منظومه شمسی است.

نپتون تنها سیاره ای است که نمی توان آن را بدون تلسکوپ دید.

بنابراین نپتون آخرین سیارهٔ سامانه خورشیدی است.

نپتون بعد از مشتری، زحل و ا ورانوس چهارمین سیاره بزرگ منظومه شمسی است.

این نام به عنوان خدای دریا و همزاد اورانوس نامگذاری شده است.

کشف این سیاره در بین سال‌های ۱۷۹۰ تا ۱۸۴۰

بر اثر اختلالاتی که در مدار اورانوس مشاهده شد، انجام گردید.

معمولاً همه این سیاره را به رنگ آبی می‌شناسد

و به این علت است که گازمتان حاضر در جو نپتون رنگ سرخ را جذب کرده

و آبی حاصل از طیف نوری خورشید را بازمی‌تاباند.

لایه بیرونی‌تر نپتون متشکل از هیدروژن مولکولی مایعو هلیوم مایع است.

اتمسفر و جو نپتون آبی رنگ است و درصد بازتابش بالائی دارد

که حاکی از وجود یک جو غلیظ است.

لکه سیاه بزرگ و لکه سیاه کوچک واچرخه‌هایی بیضی شکل در جو نپتون هستند

که بوسیله سریعترین بادهای منظومه شمسی ، در جهت عکس چرخش نپتون حرکت می‌کنند.

ابر کوچکی به نام اسکوتر که از نوع ابر سیروس است،

در ارتفاع متفاوتی نسبت به لکه‌ها قرار دارد که باد کمتری در این نقطه می‌وزد.

موقعیت این ابر نسبت به هسته نپتون ثابت مانده و در جهت چرخش نپتون ،

که مخالف جهت حرکت لکه‌هاست، حرکت می‌کند.

نپتون ۱۳ قمر شناخته شده دارد.

تریتون (Triton) بزرگترین قمر این سیاره 2705 کیلومتر قطر دارد

و در فاصله 354.760کیلومتری سیاره قرار گرفته است.

این جرم تنها قمر در منظومه شمسی است

که برخلاف جهت حرکت سیاره مادرش در چرخش است.

تریتون مداری دایره شکل دارد و در مدت 6 روز زمینی یک بار دور نپتون می چرخد.

احتمالا تریتون زمانی دنباله دار بزرگی به دور خورشید بوده و

در مقطعی این دنباله دار گرفتار گرانش نپتون شده است.

دانشمندان مدارکی کشف کرده اند که ثابت می کند گدازه های آتشفشانی که

در گذشته در این قمر فوران کرده اند ترکیبی از آب و آمونیا بوده اند.

این ترکیب امروزه به شکل یخ زده در سطح تریتون وجود دارد.

دمای سطحی این قمر 235- درجه سانتیگراد است.

در واقع سردترین جائیست که در کل منظومه شمسی وجود دارد.

تعدادی آتشفشان در سطح تریتون فعال باقی مانده اند و

کریستالهای یخ نیتروژن را تا ارتفاع 10 کیلومتری سطح این قمر به بیرون پرتاب می کنند.