مروری بر سقوط آزاد اجسام
ارسطو ادعا میکرد که
اجسام سنگین به تناسب سنگینی که دارند سریعترسقوط میکنند،
گالیله اولین دانشمندی بود که ادعا میکرد که
اجسام بدون توجه به جرمشان با هم سقوط میکنند.
گالیله برای اثبات نظرش آزمایشهایی را انجام داد،
او اشیاء متفاوتی را از برج کج و معروف پیزا رها کرد
و مدت سقوط آنها را اندازه گرفت.
همچنین گالیله نشان داد که
سقوط آزاد، حرکتی با شتاب ثابت است،
گالیله گفت برای اثبات این ادعا کافی است نشان دهیم که
فاصله های طی شده با مجذور مدت سقوط متناسب است.
نتایج حاصل از آزمایشها ی مختلف ثابت کرد که :
سقوط آزاد یک حرکت با شتاب ثابت است.
سقوط آزاد تمام اجسام با شتاب ثابتی انجام میشود.
شتاب سقوط آزاد در نقاط مختلف کره زمین کمی متفاوت است.
امروزه میدانیم که شتاب سقوط آزاد
در نقاط مختلف از 787 / 9 تا 808 / 9 در تغییر است.
متداولترین حرکت با شتاب ثابت
حرکت جسمی است که آزادانه سقوط میکند.
اگر مکان یک گلوله در حال سقوط را در لحظه های متفاوت
پس از طی مدت های یکسال ثبت کنیم،
متوجه می شویم که، گلوله در مدت های یکسان
فاصله های متفاوتی را طی کرده است،
یعنی اینکه سرعت گلوله در مدت سقوط مرتباً افزایش مییابد.
بدیهی است که در لحظه سقوط سرعت گلوله صفر است.
سرعت گلوله را میتوان به صورت تابعی از زمان اندازه گیری کرد.
با اندازه گیری سرعت گلوله در زمانهای متفاوت مشخص میشود
که سرعت گلوله در هر ثانیه به اندازه
8 / 9 متر بر ثانیه افزایش پیدا میکند.
به عبارت دیگر به این نتیجه می رسیم که
در سقوط آزاد شتاب ثابت حرکت 8 / 9 متر بر مجذور ثانیه است.
شتابی که از آن سخن می گوییم
شتاب سقوط اجسامی است که
جز نیروی گرانش نیروی دیگری بر آنها وارد نمیشود.
چرا شب ها آسمان سیاه است؟
اما پاسخ کمی پیچیده‌تر از آنی است که به نظر میرسد
و پس از طرح آن تلاش‌های بسیاری برای پاسخ به این مسئله انجام گرفت.
مسئله‌ای که بعدها به پارادوکس اولبرز معروف شد.
یکی از پاسخ‌های ارائه شده وجود غبار کیهانی
بین ستارگان و همچنین کهکشانها را در نظر میگرفت.
غباری که مانع رسیدن نور ستاره‌ها به ما شده
و در نتیجه آسمان شب را در تاریکی فرو میرود.
اما در واقعیت نوری که به ذرات غبار برخورد میکند،
آنها را گرم کرده و در نهایت این ذرات
همچون منبع نور پشت سرشان میدرخشند.
اثر پدیده‌ی داپلر
اما در حقیقت هیچ کدام از موارد ذکر شده، دلیل این موضوع نیست.
دلیل کم فروغ شدن نور ستاره‌های واقع در نقاط دوردست،
ادوین هابل در سال ۱۹۲۹ به این موضوع پی برد که
کهکشانها و ستاره‌های واقع در نقاط دوردست
در حال فاصله گرفتن از ما هستند.
او همچنین متوجه این نکته نیز شد که دورترین کهکشانها
با بیشترین سرعت در حال فاصله گرفتن از ما هستند.
یافته‌های او منطقی به نظر میرسند؛ در طول عمر جهان هستی،
کهکشانهای سریع‌تر، در حال حرکت به سمت نقاط دورتری هستند
و این موضوع بر نحوه‌ی دید ما از آنها تاثیر خواهد گذاشت.
در اثرپدیده داپلر ، طول موج نور کهکشانها و ستاره‌هایی که
در فواصل دورتر و با سرعت بیشتری در حال هستند، بیشتر میشود.
بنابراین به دلیل وقوع این پدیده، نور مرئی این ستاره‌ها
به موج‌های رادیویی و مادون قرمزی که توسط انسان قابل رویت نیست،
بدل شده و در واقع ناپدید میشود.
در حقیقت تاریک بودن آسمان شب گواهی بر انبساط جهان هستی است.
حقیقت این است که ستاره‌ها و کهکشانها هیچ‌کدام عمر بی‌نهایت ندارند.
ما این واقعه یعنی مرگ کهکشانهای نزدیک‌تر را زودتر می‌بینیم،
چرا که آخرین نورهای تولیدشده توسط آنها زودتر به ما میرسند.
نتیجه این موارد این است که در هیچ زمانی تمامی
شرایط برای داشتن آسمانی روشن مهیا نمیشود.
ما هیچ‌وقت نور ستارگان یا کهکشانها را به
یکباره از تمامی جهات دریافت نمیکنیم،
به علاوه نور کهکشانهای بسیار دور هنوز به ما نرسیده است،
و اگر بخواهد نورشان به زمین برسد،
آن قدر زمان لازم دارد که در
این فاصله اجرام نزدیک‌تر از بین رفته و تاریک میشوند.
اسلاید ها و فیلمهای آموزشی درباره رابطه کره ماه تنها قمر زمین
تغییرات ماه از ابتدا تا امروزماه گرفتگی ۵ مرداد ۹۷ماه گرفتگی خونین طولانی ترین خسوف قرن - گجت نیوزآموزش مفاهیم کارتونی کره ماهاسلاید آموزشی- آموزش مفاهیم علمی از طریق کارتون-کره ماهتأثیرات کره ماه بر زمینچرا همیشه یک طرف کره ی ماه را می بینیم ؟نحوه ی شکل گیری کره ماهکره ماه چگونه شکل گرفته است؟ (قسمت دوم)کره ماه چگونه شکل گرفته است؟ (قسمت اوّل)کره ماه چگونه است؟ (قسمت دوم)کره ماه چگونه است؟ (قسمت اوّل)گذاری بر کره ماهچه اتفاقی می افتد اگر کره ماه ناپدید شود؟دانستنی های جالب کره ماهچرخش ماه و زمین به دور خورشیدتغییر شکل ظاهری کره ماهجزر و مد ماهmoon tides جزر و مد ماهاگر ماه به زمین نزدیک بود....