فرآیندهای موثر در چرخه سنگ
هوازدگی
هوازدگی ، در آغاز به سنگ سخت و جامد حمله ور میشود.
این نوع سنگ ، یا از سرد شدن گدازه بر روی سطح زمین تشکیل شده است
و یا سنگی آذرین بوده که در زیر سطح زمین تشکیل یافته
و بعدها به علت فرسایش سطح پوشاننده آن پدیدار شده است.
محصولات نهایی عمل هوازدگی موادی هستند که نهایتا
در تشکیل سنگهای جدید (رسوبی ، دگرگونی و حتی آذرین) بکار میروند.
فرآیندهای حمل و نقل
زمین لغزهها ، آبهای جاری و یخ یخچالها ،
در حرکت دادن مواد از محلی به محل دیگر موثر میباشند.
در یک چرخه آرمانی این مواد نهایتا در کف اقیانوسها قرار میگیرند.
فرآیندهای دیاژنز
فرآیندهای دیاژنز لایهای از گل نرم ، شن و ماسه و ریگ را که در کف اقیانوسها قرار گرفتهاند
سفت و محکم میکنند و سنگهای رسوبی را تشکیل میدهند.
فرآیندهای دگرگونی
اگر چرخه بیهیچ وقفهای ادامه یابد، این سنگهای تازه تشکیل شده
در کف اقیانوس ، به تدریج در اعماقی بیشتر و بیشتر مدفون شده
و تحت تاثیر فشار ناشی از وزن سنگهای رویی ، دما
و نیروهای ناشی از حرکات زمین ، قرار میگیرند.
تحت این شرایط جدید ممکن است که سنگهای رسوبی تغییر یافته
و به سنگهای دگرگونی تبدیل شوند.
تشکیل سنگهای آذرین
اگر دما و فشار همچنان افزایش یابند،
این سنگهای دگرگونی نیز نهایتا هویت خود را از دست داده
و پس از ذوب شدن به صورت ماگما در میآیند.
سرد شدن این ماگما باعث تشکیل دگرباره سنگ آذرین خواهد شد.
به این ترتیب ، چرخهای کامل طی میشود.
تحولات از یک نوع سنگ به دیگری می تواند از چند مسیر مختلف دنبال شود.
برای مثال فرسایش توسط اب وهوا می تواند
یک سنگ دگرگونی را به سنگ رسوبی تبدیل کند
که بعد از سیمان شدن به شکل یک سنگ رسوبی درمی اید.
یک سنگ اذرین ممکن است دگرگودن شود.
چرخه سنگ به سادگی بیان می کندکه
سنگ همیشه ثابت باقی نمی ماند
بلکه در طول زمان زمین شناسی تغییر می کند.