احتراق
واکنش احتراق یک نوع واکنش اکسایش است که در آن
یک ماده قابل احتراق با یک اکسید کننده ترکیب میشود
تا محصولات اکسید شده تشکیل دهد و گرما تولید کند (واکنش گرماده).
معمولاً، در یک واکنش احتراق، اکسیژن با ترکیبی دیگر ترکیب میشود
تا دی اکسید کربن و آب تشکیل شود.
یک نمونه از واکنش احتراق سوختن نفتالین است:
C10H8+12O2→10CO2+4H2O
در واکنش سوختن کامل،
یک ماده با عامل اکسنده همانند اکسیژن یا فلوئور واکنش میدهد
که محصولات واکنش،
ترکیبی از هر دو یعنی ماده سوختنی و اکسنده خواهد بود.
برای مثال واکنشهای زیر طی سوختن مشاهده میشود:
CH4 + 2O2 → CO2 + 2H2O + گرما
CH2S + 6F2 → CF4 + 2HF + SF6 + گرما
مثالی سادهتر از سوختن را میتوان به این شکل بیان کرد؛
جایی که هیدروژن و اکسیژن با هم واکنش میدهند
و معمولا در موتورهای موشک از آن استفاده میشود:
۲H2 + O2 → ۲H2O + گرما
محصول این واکنش بخار آب است.
واکنشهای احتراق هیچوقت کامل انجام نمیشوند.
در گاز خروجی از سوختن کربن و ترکیبات کربنی ازجمله
زغالسنگ، هیدروکربنها، چوب و …
ترکیبات کربنی و کربن سوخته نشده نیز وجود دارند.
علاوه بر آن زمانیکه اکسیژن از هوا وارد واکنش میشود،
برخی از ترکیبات خطرناک نیتروژن (NOx) نیز
بر اثر گرمای حاصل از سوختن
و ترکیب با اکسیژن به وجود میآیند.
در این واکنش نفتالین در اکسیژن میسوزد
و گرما، دی اکسید کربن و آب تولید میکند.
در این واکنش متانول در اکسیژن میسوزد
و دی اکسید کربن، آب و گرما تولید میکند.
در واکنش فوق منیزیم در معرض اشتعال قرار گرفته
تا اکسید منیزیم (MgO) و گرما تولید کند.
از آن جا که تمامی واکنشهای بالا گرما زا هستند،
از آنها در تولید انرژی به مقاصد گوناگون استفاده میشود.
آتش واکنشی احتراقی است که
از آن به عنوان نیروی محرکهی موتورهای تکنولوژی استفاده میشود.