پیوند یونی

پیوند یونی(یا الکترووالانسی)  چیست؟

نوعی پیوند شیمیایی است که میان یون های مثبت و منفی

با یک نیروی جاذبه قوی (الکتروستاتیک ) برقرار میشود.

 

این پیوند میان آنیون ها و کاتیون ها ایجاد میشود. 

هیچ پیوند یونی خالصی وجود ندارد 

بلکه در هر پیوند یونی که شکل میگیرد

 درجه ای از پیوند کووالانسی هم هست، 

البته هیچ پیوند یونی ای کاملا یونی نیست. 

پس پیوند زمانی یونی در نظر گرفته میشود که

 در آن خاصیت یونی بودن پیوند 

 زیاد تراز خاصیت کووالانسی آن باشد،

در ضمن  هر چه اختلاف الکترونگاتیوی بین اتمها 

در پیوند یونی بیشتر باشد پیوند یونی تر است .

 بطور کلی این پیوند میان فلز و نافلز یا فلز و بنیان تشکیل میشود.

پیوند یونی وقتی  صورت میگیرد که 

اتم فلزی الکترون از دست داده به کاتیون تبدیل میشود 

و اتم نافلز الکترون گرفته به آنیون تبدیل میشود.

 بعد آنیونها و کاتیونها با یک آرایش منظم کنار هم قرار میگیرند

همچنین اطراف هر یون را تعدادی یون با بار مخالف احاطه میکند.

 جاذبه ی قوی الکتروستاتیک  که در بالااشاره  شد

 میان این یونها ایجاد میشود که به آن پیوند یونی گویند.

بنابراین یوند یونی جاذبه‌ای است که

 بین یونهای مثبت و منفی وجود دارد 

و آنها را در یکساختار بلورین  به هم نگه میدارد.

 این پیوند ناشی از انتقال الکترون بین اتم هاست.

وقتی اتمها به یون تبدیل میشوند، 

خواص آنها شدیدا تغییرمیکند. 

مانند مجموعه‌ای از مولکولهای برم قرمز است.

 اما یونهای برمید(آنیون) 

در رنگ بلورماده مرکب هیچ دخالتی ندارند. 

یک قطعه سدیم شامل اتمهای سدیم‌ نرم است.

 خواص فلزی دارد و بر آب  به شدت اثر میکند.

 اما یونهای سدیم(کاتیون) در آب پایدارند.

مجموعه بزرگی از مولکولهای کلر، 

گازی سمّی به‌رنگ زرد مایل به سبز است،

 ولی یونهای کلرید (آنیون) 

مواد مرکب رنگ ایجاد نمیکنند و سمّی نیستند.

به همین لحاظ است که یونهای سدیم و کلر

 را به صورت نمک طعام میتوان

 بدون ترس از واکنش شدید روی گوجه فرنگی  ریخت.

 وقتی اتمها به صورت یون در می‌آیند، 

ماهیت آنها آشکارا تغییر میکند.